நினைவுகளின் இரணங்கள் – கவிதைகள்

மோகத்தில் முகம் புதைத்த

கணங்கள் எல்லாம் இன்னும்

தீராத கானல் நீர்தான் .

பகல் விழுங்கப் போகும்

இரவைப்போல் இன்னும் பார்வையின் தடங்கள்

மாறாமலேயே காத்திருக்கிறேன்.

என்ன செய்வது

நீ என்னைக் கடந்து பல மணிநேரம்

ஆகிவிட்டது தெரிந்தும் .

நல்லவேளை என் வீட்டுக் கண்ணாடிக்கு

கால்கள் இல்லை இருந்தால்

என் வீட்டை விட்டு ஓடியே போயிருக்கும்.

இருக்காதா பின்னே ! உன்னுடன் பேசமுடியாத

வார்த்தைகளை எல்லாம் அதைப் பார்த்தே அல்லவா

பேசிக்கொண்டு இருக்கிறேன் இடைவெளிகள் இன்றி .

வானொலியில் வரும்

நேயர் விருப்பத்தில் எல்லாம்

நான் விரும்பும் பாடல்களே ஒலிக்கவேண்டும்

என்று நினைப்பது எந்த வகையில் நியாயம்.!?

இருந்தும் எப்பொழுதாவது கேட்க நேர்ந்தால்

பார்வைகள் ஜன்னல் வழியே

உன் வீட்டுக்குள் புகுந்துவிடுகிறது அனுமதியின்றியே .

உன் நினைவுகளை எப்படி

உறங்க வைப்பது என்று சற்று கற்றுக் கொடு

நேற்று எல்லாம் விடியும் வரை உறங்கவே இல்லை

என் நினைவுகளால் , நீயும்,

உன் நினைவுகளால் நானும் !

கனவுகளுக்கு காவல் இருக்கும் காதலனாய்

நான் மட்டும்தான் இருக்கக் கூடுமோ

என்னவோ தெரியவில்லை .

உந்தன் கூந்தல் கலைக்கும் காற்றைக்கூட

திரும்பிப் பார்த்துவிட்டுச் செல்கிறாய் புன்னகையுடன்.

ஆனால் நீ ஒவ்வொருமுறை பார்க்கும்பொழுதும்

கலைந்து போகிறேனே முழுதாய் ! ஏன்தான்

என்னை மட்டும் பார்க்க மறுக்கிறாயோ ?

இத்தனை ரணங்களையும் உள்ளுக்குள்

மறைத்து, மறந்திருந்ததை நான்

ஒரு நாள் உன்னிடமே கேட்டுவிட்டேன் .

இத்தனை நாட்களில் ஒரு நொடி கூட

என் நினைவுகள் உன்னைத் தொடவில்லையா ?

ஆயுதமாய் பதில் சொன்னாய் .

நீ மறந்திருப்பாய் என்று நினைத்தேனென்று !.

நான் சொன்னேன் நீ இறந்திருப்பாய்

என்று நினைத்தேனென்று சொல் ஏற்றுக்கொள்கிறேன்!

ஆனால்

மறந்திருப்பேன் என்று மட்டும்

சொல்லாதே இறந்துவிடுவேன் என்று !!!!!

பதிவு பிடித்திருந்தால் இங்கு ஒரு முறை அழுத்தவும்

இந்த பதிவு அனைவரையும் சென்றடைவதற்கு எளிதாக மறக்காமல் உங்கள் ஓட்டுக்களை தமிழ்மணம், தமிழிஷ் மற்றும் தமிழ்10-ல் குத்தவும்.

தனிமையை உணர்ந்ததில்லை கண்ணே ..
உன் நினைவுகள் எப்போதும்
எனை தலைகோதியும்
தழுவிக்கொண்டும் இருப்பதால்!!!!!